Na początku sezonu teatralnego 2016/2017 Wrocławski Teatr Współczesny przygotował spektakl "Nauka chodzenia" w reżyserii Pawła Miśkiewicza oprowadzający widzów po twórczości i życiu wybitnego wrocławskiego poety Tadeusza Różewicza. Wybór dzieł z niezwykle bogatego dorobku jest trudnym zadaniem. Nie łatwo uchwycić kolaż stylów literackich i stworzyć spójną całość, a w dodatku uniknąć płytkiego kompendium. Cel został osiągnięty, dzięki czemu publiczność ma okazję obejrzeć wyjątkowo wartościowe przedstawienie.
Całemu zespołowi należą się brawa. Jest to jedna z lepszych ról Jerzego Senatora. Przyjemnie ogląda się aktora grającego z tak dużą swobodą. Maria Kania ze swoim monologiem pochodzącym z "Kup kota w worku" zawłaszcza scenę. Jest ona najbardziej charakterystyczną aktorką młodego pokolenia we Współczesnym. Magnetyczna Krzesisława Dubielówna kolejny raz pokazała jak chwytać publiczność za gardło.
Muzykę w przedstawieniu dawkowano bardzo oszczędnie, a wielka szkoda, bo przyjemnie jest posłuchać harfy czy kontrabasu. Ukłony należą się muzykom Annie Pasić i Żeni Betlińskiemu. Otwartym pytaniem pozostawiam kwestię tego projekcje multimedialne wniosły dużo do przedstawienia. Moim zdaniem nie. Ponadto przeszkadzała praca świateł. Chaotyczne rozświetlanie widowni bez wyraźnego powodu przy jednoczesnym zaciemnianiu proscenium, gdy stoją na nim aktorzy, po prostu rozprasza i drażni.
Spektakl trwa 180 minut z jedną przerwą. Ani prez moment nie nuży, od początku do końca jest interesujący. Paweł Miśkiewicz idealnie rozłożył akcenty okazałej twórczości Różewicza. Pojedyncze sceny komponują się w spójną całość. W przedstawieniu ujęto ułożone chronologicznie wątki z prywatnego życia Różewicza. Na koniec sceny pochodzącej z fragmentu dramatu "Wyszedł z domu", aktorzy niczym w antycznej komedii zasypiają, w tym momencie akcja przenosi nas do innego utworu. Tego typu niuanse wzbogacają spektakl. "Nauka chodzenia" to obowiązkowy punkt na mapie teatralnej Wrocławia, nie tylko dla wielbicieli twórczości Tadeusza Różewicza, ale i szerokiej publiczności.
scenariusz i reżyseria: Paweł Miśkiewicz
konsultacje literackie: Maria Dębicz
scenografia: Barbara Hanicka
kostiumy: Hanka Podraza
projekcje, światło: Marek Kozakiewicz
ruch: Maćko Prusak
muzyka: Adam Skrzypek
przygotowanie wokalne: Magdalena Śniadecka
asystent reżysera: Grzegorz Jaremko, Marcin Kalisz, Elżbieta Kozak
inspicjentka: Elżbieta Kozak
Obsada:
Anna Błaut
Maria Kania
Anna Kieca
Ewelina Paszke-Lowitzsch
Krzysztof Boczkowski
Przemysław Kozłowski
Marcin Łuczak
Jerzy Senator
gościnnie: Krzesisława Dubielówna
muzycy: Anna Pasić [harfa], Żenia Betliński [kontrabas]
fot.Katarzyna Pałetko
fot.Katarzyna Pałetko
